Görünmez bir ipin ucunda, Gerçeðinden farký yok! Hayattaki gibi ayný; Elleri, gözleri, ayaklarý... Ýnsan kýlýðýnda görseller; Yalancý bir ýþýk oyunu, deniz Ve bezden yapýlmýþ fok!
Dünyanýn bazý ülkelerinde, Yaygýndýr hâlâ kukla. Kuklacý bilir; Hangi ülkede iþ tutarsa, Getirisi çok... Ve yoksul halk çocuklarýyla Bezden yapýlmýþ kukla, Birbirlerine göredir!
Ama bir gün o çocuklar, Görmek isterlerse, Ýpi, parmaklarý ve seslendireni... Sahnenin gerisinde, Kuklalardan ziyade, Kuklacý kim?
Doðrusu ben de, Merak ederim, Yalancý kuklalarla, Bizi kandýran kuklacýnýn, Yakayý elevermiþlerin telaþýný! Hâlâ duruyorsa yerinde, Alý al moru mor yüzüne Tükürmek isterim!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahman Günay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.