Çocuk

Cömert topraðýn en güzel mahsuluydu çocuk
Olabildiðince þefkatli 
Toprak gibi yufka yürekliydi
Ve farkýnda deðilse de o güzelim turabýn
Gözbebeðiydi



Ve bir müddet sonra koparýverdi çocuk
Kendisi gibi nazenin bir çiçeði
Bir o kadar da zalimdi iþte çocuk
Soldu gitti gözlerinin önünde nazenin çiçek
Çok cahildi çocuk çokca da vefasýz
Çürüyene ne yapýlacaðýný bilmeyecek kadar
Bir kargadan ders  alacak kadar



Merhametten nasipsiz býrakýldý çocuk
Ruhunda fýrtýnalar koptu
Tufanlarda kendisini bir sefineye attý
Ýnsanlardan görmediði merhameti
Lâl hayvanlarýn gözlerinde gördü



Azgýn bir nehirdeki  kundakta suyla çýrpýndý
Þefkat kucaðý oldu su ona
Ve çocuðu gaddar kollar arasýndaki
Muhabbet dolu bir sineye teslim etti
Etrafýndakiler zulme yaranýrken
Doðruyu dillendirmekten vazgeçmedi
Denizi yararak hakikate yol açtý



Taþa mânâ yüklemek istemedi çocuk
Bu taþ benden de çaresiz deyip geçti gitti
Cezalandýrýldý çocuk, ateþin kalbine fýrlatýldý
Umursamadý çocuk ateþi
Ateþ de bu masumu yakmaya kýyamadý
Alevler güle özenip onu sarmaya doyamadý



Selâmdý çocuðun gülüþü
Sabýrdý kuyuya itiliverince azýðý
Köle pazarýna ve zindanlarda aldý soluðu
Çaresizce sürülkendi çocuk
Köleydi çocuk
Lakin heveslerine esir olmadý
Belki saraylarýn deðil
Lakin gönüller sultanýydý



Tertemizdi çocuk
Týpký pak annesi gibi nezih
Haksýzlýða asla boyun eðmedi
Hele ki annesi gözyaþý dökerken
Dayanamadý
Kundaktaki vakur sesiyle heybetliydi



Doðumuyla kâinatta zerreden güneþe kadar
Lisan-ý hâliyle  müjdeleþtiði çocuktu o
Kem sözden müstesna
Hüsne malik bir deryaydý o
Gözbebeklerin nuru
Gönüllerin sevgilisiydi o
Kýlýcý mürekkebe boyun eðdirendi o
Yükü fikir , derdi tefekkürdü
Ve maalesef çekildi zeminden çocuk
Geldiði topraða geri döndü
Firakýyla mateme büründü yer,sema,zaman
Kaskatý kesildi  sineler onsuz
Ve güller kaldý
Onsuz, susuz, kokusuz...








Sosyal Medyada Paylaşın: