Ben ey;
Neyin önemlisi olduðunu bilmeye ramak kala
Dil süpürgeleriyle kenara toplanan niyet atýðý adamým
Ýçime her düþtüðümde yara bere içinde kalýyorum
Hiçbir zaman halime yetmiyor kelimeler
Kaný aðýr ayaklarla yürümemden usandý yol
Ben ey;
Üstüme kýþkýrttýðým þarkýlar þiirler
Ateþli ateþsiz yangýnlarda olmasa
Nasýl alýrdým intikamý mý
Dünleri benimki kadar yosun baðlamýþlara
Alýþmanýn hadimi bile deðilim
Hangi cihetten bakýlsam
Yok yoksul yokuþ bir adamým
Biteviye baðýrsaklarým da yüzüyor
Her çýkýþýma oh çekiyorum
Ben ey;
Milattan öncelikli biri olmanýn hýçkýrýðý gibi
Konuþkan susuþlarý olmayaným
Sözlerim duvar yazýsý olamayacak kadar kýt kanaat geçiniyor alemde
Kelimeleri avize olmuþ oncalýklar arasýnda
Esamem yok hükmünde
Hiçbir aklýn satýrbaþý deðilim
Kalplerin kaþifi bir kalbim de yok
Nitekim ben ey;
Kýmýldamadan yaþayan bir taþ olsam yeðdir
Ayarýnda kendime saklananým
Hayata yakýþanlýðým budur iþte