HAYKIRIŞ
Bir sýzý davetsizce kalbe yerleþir…
Yorguna kalmak yakýþýr..
Hiçbir þey bana ait deðil
Bana ait sandýklarým bile yabancý
Kimsesizliðim nasýlda sýrýtýyor diþlerimin arasýnda
Emanet bir gülüþ iliþtirilmiþ dudaklarýma
Kimseler bilmez,kimseler görmez
Kendimedir yolculuðum
Býrak izler yollarýmda kalsýn…
Bir aðlamak infilak ediyor yanaklarýmda
Saðanak saðanak acýlar damlýyor avuçlarýma
Hiç çürümüþ bir ceset gördün mü?
Bir nefes çýktý çýkacak boðazýmda
Üst üstte yýðýlmýþ tabutlar duruyor yüreðimde
Bir kabristana dönüyor donuk bakýþlarým
Tek tek öldürdüm herkesi ruhumda
Bazen insan kendine de mezardýr….
Çýðlýk çýðlýk acýlar zonkluyor kulaklarýmda
Yýrtýyor kulak zarýmý haykýrýþlar
Uzak dur ellerimden,dokunursan cehennem
Herkesten bir parça yara aldým içime
Þimdi her yerim param parça,kýrýk
Bir taþ bile bin yerinden kýrýlýr..
Unuttum,unutmam dediklerimi de unuttum
Adýmý,gölgemi,kendimi kendimde unuttum
Bir mutluluðu düþlerken düþlerim
Kabuslar uðrar her gece davetsiz
Baðýrýyorum avaz avaz
Her gece ölüyorum,sen duymuyorsun
Kilitli kapýlara dönüyor dudaklarým
Küçücük serçe tedirginliðinde yüreðim
Ve uyku gelmeyen sevgili gibi beklenir gözlerimde…
Söylenemiyor bu dil yaralarý söylenemiyor…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.