DİLSİZDİR YARALARIMIZ

Biliyor musun Dila
Çoðul günlerimde hep hüznü ektim yürek saksýma
Bir deve dikeni büyüttüm,
Ýçinde gözyaþý incileri saklý
Hani dokunsan dökülecekler yüzümün aynasýna
Oysa sevmediðini bilirim aynalarý
“Karanlýk diyorsun,can çok karanlýk
Her baktýðýmda bir sýr perdesi aralanýyor
O aralýktan çýkýveriyor acýlar
Dilsiz suretimi vuruyor kalbimin pencerelerine
Her baktýðýmda kýrýlýyor güzellikler bakýþýmýn deltasýnda
Çirkinliðimi gömüyor yüzümün mezarlýðýna
Aynalar canýma batýyor
Delip geçiyor bakýþlarýmý
Aynalar,aynalar” diyorsun
Ve bütün lehçelerde susuyorsun

Dudaðýnýn söyleyemediklerinin kýyýsýna kývrýlýyorsun
Nefesinin buðusunda boðuluyorsun
Bir tövbe düþüyor yetimlik öpmüþ dudaðýna

oysa haritasýný þaþýrmýþ bir söz dilimizde
Dikiyoruz dudaðýmýzýn bütün atlaslarýný

Üzülme Dila,üzülme
o günahlar heybesi hepimizin kamburunda
Bundandýr,düþtüðümüz yerde
Yeni yürümeyi öðrenen çocuk gibi kalýþýmýz
Bundandýr,kendimizi kendimize kabul ettirmeyiþimiz
Ve belki bundandýr ölümün bizi unutuþu
Kendimizi görmezden geliþimiz

Al saksýmý istersen
Biz ki ayný acýlarýn dallarýnda
Çiçek açan yaralarýz

Sosyal Medyada Paylaşın: