Hiçbir hayalim yokken bana bir hayal sunan Sonra yalnýz býrakan “sevdiðime” eyvallah Baþkasýyla dertlenip, gelip bende avunan Dert bitince kaybolan “sövdüðüme” eyvallah
Ayrýlýk limanýnda bekliyorken gemimi Yazdýðým bu þiirle ettiðim sitemimi Okuyarak, demeyip “yahu Ýhsan sen de mi?” Beni anladý diye “övdüðüme” eyvallah
Eyvallah kim var ise, eyvallah kim yok ise Eyvallah kim benden az, kim ki benden çok ise “Hayat” denen sofrada eyvallah kim tok ise Kendimi çöl eylerken “yaðdýðýma” eyvallah
Bakýþýyla eþ tutup gökte güneþi ayý Hiç hesapsýz verdiðim “gönül” denen sarayý “Ab-ý hayat” denilen o iksiri þifayý Gözlerinin içinden “saðdýðýma” eyvallah
Elbet ben de insaným, elbette vardýr hatam! Bir bilen var mýdýr ki kim eksik kim tastamam? Eksiðimle fazlamla her þeye deyip tamam Hep dik duran boynumu “eðdiðime” eyvallah
Az sonra bineceðim gidiþin son gemisi Kimi el sallayacak, görmeyecek kimisi Bembeyaz yüreðime “o býraktý bu isi” Demeden, yüreðimle “deðdiðime” eyvallah…
Ýhsan Turhan / 20 Temmuz 2016 Sosyal Medyada Paylaşın:
İhsan TURHAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.