Görkem

tutunduðun siyah taþlarda
bende býraktýðýn çocukluðunu aramayý býrak

yüzümde annenin kanlý bebekleri
göðsümde
göðsünden irinli bir boþluk býrakarak çýktýðýn
bin eksik bir adamla
ters dikilmiþ bir aðacýn kökünde
düþten düþe düþüp aðlasam da
ben büyüyemem artýk
dolamam boþluklarýna

olmayan, olamayan
her þeyin bir yüzü varmýþ sende
yaþanan her þeyin de bir adý olmalýydý

adýmý al, aðzýna býraktýðým ölülerinle çiðne
olamayanlarýn yüzlerine dök usulca
huzurlarý kaçsýn ruhunda dinlenen þeytanlarýn
kimse göðsünü kemiren melekleri hiç duymadý sus!
duyup içine eridin
kendin olmaktan taþtýn deme bana sus!
içimde adý kahýr olan
bir ejderha uyuyor

ve sen her sabah
dokunduðun her taþ kadar kanamýþ ellerinle
umutlarýna gökkuþaðý yedirmeyi býrak

defterimde yedi kez siyah yedi kez ölü gökyüzün
ellerimde kendi ellerinle yazýp okuyamadýðýn yollarýnla
ters dikilmiþ bir aðacýn köklerinde
sana tek bir adým daha atamasam da

benim sularým sende saklý
elinden hayat gelmese de
boðulacaðýn bir denizin var
Sosyal Medyada Paylaşın: