Dündü Kaybetmiþtim çocukluðumun bahtiyar gülüþlü adamýný Mezarüstü yaðmurlarýna öyle bir yenilmiþtim ki Islandýkça çöle dönüþtü örselene örselene bedenim Oysa ki yaðmur damlalarý ile seviþmeyi babam öðretmiþti bana Üç kere alnýna koyup anýmsa Ellerinden öp derdi saçakaltýna sýðmayan bulutlarýn Bak göreceksin gökküþaðýný baðýþlayacak her özlem sonrasý Ve kokuma toprak karýþacak bir gün Töhmet etme sakýn kýzým Þemsiyesiz, yalýnayak gel metruk mezartaþýma Sakýn; sakýn aðlama ki Davetine icabet edebileyim ölümü saðan her yaðmur sonrasý
Ahh baba O günkü gibi tazeliðini koruyan Kambur bir acý oturdu içime Kýrk larcivert mum yandý ard arda Kýsýrlaþtýrýlmýþ dudaklarýmla söndüremedim üfleye üfleye Kýrkbirbin kez çýðlýðým çarpýþtý geveze çocukluðumla "Sus´un" dedim kýrbaçladýðým anýlarýma Aðlama lüksü bile olmayan mor yanýðý gözlerimi Astým arþipel gamzelerine Belki orada gülmeyi yeniden öðrenirim birgün
...
nagi han
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nagihan ERGÜL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.