Bazen susuz kaldýðýný hissediyor insan Kurumuþ topraklar gibi... Parçalanmýþ yüreðinin, Teninin çatlaklara ayrýldýðýný hissediyor. Kopuyor o anlar da hayattan. Yaþýyor mu ? Nefes alýyor mu ? Kendi de bilmiyor... Yuvarlanýp gidiyor iþte. Bir el arýyor tutacak, Bir göz arýyor bakacak, Bir yüz arýyor gülümseyecek ve; Ve bir güç arýyor güvenecek, Güven verecek... Y.Faruk ERENCÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Faruk ERENCİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.