Gözlerin yerle yeksan bir þehir...
dudaklarýn fay kýrýðý...
þiirlerin ise,dara çekilmiþ,
dileksiz cellat amaný.
Meðer,
Ýnce ince örüp durduðum
bergüzar bir yalnýzlýkmýþ senin adýn...
can evimde koza,
kozada sessizce bekleyiþmiþ ahvalin.
Oysa biraz gülsen,
yýldýzlar ceminde,
perçemine tutunurdu gökyüzü...
ay’ýn eþgalsiz yüzü,
ateþin turuncu köküne,
aþk diye yazardý bedir simaný...
Hüznüne kýrgýn,
rüzgarýna dargýndým dün gece...
bilmeden sesinin rengini,
görmeden gözlerinin elifini,
týlýsýmlý ayetler gönderdim saba rüzgarýyla
aþkýn cemâl olsun,can bulsun diye...
Þimdi söyle uzaðýmda ki sen !...
akçýl yýldýz alayý gibi düþeyim mi ellerine,
yoksa, kümelenmiþ ab-ý nisan çiselerimi alýp,
bahar bulutlarýyla,
gideyim mi uzak iklimlerin yad ellerine.
Dilek USTA