Yakamadığım her gece için affet

Her seferimde kabuðuyla biraz daha oynanmýþ bir yara keþfediyorum
Biraz daha yorgun
Yýlgýn
Aslýnda yaþlý biraz daha...
Nefes aldýðým her þehrin kapýsýnda bir kilit paslanýyor
Bir daha asla benim olmayacak yollar dürülüyor ardýmda
Kimse hissetmiyor yaþamak denen çölde nasýl susuz ölünür
Kimse anlamýyor gitmek kabusundan uyanýlmayacaðýný
Ben bile uyandýrýp kendiliðimi
Soluma tükürüyorum üç kere
Kimse oluyorum içimde
Karanlýðý özümseyip
Var olduðum gerçeðiyle boguyorum yokluðumu
Geceyi bölen bir sen dikiyorum karþýma
Arzý endam eyliyor elveda
Ebeden
Çok yalan ve çok hayal her üfürülen
Aðzýmýzdan girip ruhumuza
Ve evet çokça aðrýmýza giden...
Düþ sen de
Geceyi ve terkettiðim dokuzuncu þehri yeniden teslim edip
Unutmaya meyyal kalplerinizi saklýyorum
Bir yolun yolcusu
Bir düþün düþkünü kesilip
Hoþça kalmak gibi bir samimiyetsizliði asýyorum gözlerimize
Ayrý ayrý bölünür azizim yaþamak diyeti
Ayrý
Ayrý
Ölünür
Kimse bilmiyor aslýmý
Bilmeden ölüyorum...

Adýný andýðým ya da göz ucuyla dahi olsa dokunduðum her kiþiden
Her yerden dahasý
Bir pay alýp akýlsýzca
Ýste biraz daha birikiyorum
Devasa bu yýðýntýyla
Uçsuz bucaksýz azizim
Geceyi öpüp en mahrem yerinden
Ben biraz daha
Ölüyorum

Son yalan...
Hoþça kal iki gözüm
Sosyal Medyada Paylaşın: