Fala baktýlar. Yakýnda sevineceksin, dediler. Oysa! Sevinmek deðil, aðlamak gelmekte içimden. Sevinemiyorum. Mümkün deðil, sevinmek. Ýçimi kaplayan, bana üzüntü veren acým yüzünden:
Nasýl gülsün, þu yüzlerim. Nasýl? Ýçimde tarifi imkânsýz, bir buruk acý varken. Nasýl, gülsün! Kader bana öyle bir attý’ ki, tokadýný, Ýçime vurdu, onun acýsý. Taþýnmasý zor, aðýr bir yükün altýna soktu beni Gülemiyorum, inim, inim inlemekten.
Boðuluyorum. Boðuluyorum keþkeklerin içinde. Elim kolum kalkmaz oldu, buruk bir acý var içimde. Günah benim, her þeyi berbat eden benim. Aslýnda suç yok kimsede
08 Temmuz 16 Ahmet Yüksel Þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.