Ta ki geceye kadar

yýldýzlar yaðdý,
gecenin yarýsýnda,gölgelerin arasýndan,
ýslandýk, yastýk yorgan beraber,
boncuk,boncuk damlalardan,
hayaller doldurdu karanlýk odanýn içini,
beni aðlatarak,
acý vererek.

Uçtu gitti uyku,karanlýðýn içinde
gelecek olamazdý,düþüm,
bu yaþtan sonra,
benimkisi korku,
vuslata, teslim olmak korkusu günah korkusu,
bir de, çoluk çocuðun elinde sürünmek,
titredim düþünürken.

birden titredim, terler bastý her yerimi,
yýldýzlarý saydým, ne varsa gökte,
onlar,
saymakla bitmiyor ki,
hepsi de üstümde otururlar,
korktum çektim yorganý, yine de uyutmadýlar,
tavandan bakýyorlar,çýkar baþýný diyorlar.
Titriyorum,titriyorum yine.......

ne bildiysem, baþladým okumaya,
yine de ne gölgeler, bitiyor ne anýlar,
bir okunsa diyorum þu ezan,
bir duyulsa, müezzinin sesi,
o ulvi nida yine bir yayýlsa gök yüzünde,
belki biterdi, kalabalýk ortaya çýkýnca,
içine karýþýp giderdi,düþlerim,
ta ki, gece tekrar oluncaya kadar.


a.yüksel þanlýer
6 Nisan 2008-04-06


Sosyal Medyada Paylaşın: