KALDIRIM

kaldýrým..

fötür þapka kafada üzümden püskül yaptým
ucuna iki kiraz asmalý ayvan taktým
taktým,takýþtýrdým alemi hayran býraktým
tozunu gen paçamýn yelesine süpürttüm..

taþlar dört köþe þimdi kaldýrým yarý çýplak
arasýna acýmdan sýzý düþer her akþam
eðri adým atana oda eðri ve oynak
aðýr yük omuzumda acelem yok hiç koþmam

tuzsuz bir akþam yine gün gecenin koynunda
topuk sesi bir fren silkindi yerde adam
sen takýlýp düþecek kadar kör müydün adam
borç teline takýlmýþ ruhun dalgýnlýðýnda

soðuk ve ýslak taþlar kaldýrým pek yaman kor
güler,kapýsý sana bakan açýk dükkanlar
bu çocuk ne hülyayla yutmuþtu bak tozunu
nerde koydun bembeyaz yol verdiðin kuzunu?

ýþýðý ay ýþýðý üstüne kapanan tül
mevsimi geldiðinde süslenirsin çiçek gül
öðretmenler gözünü süzerek seyrederdi
sana çýkmaya bebek elini kaldýrýrdý..

münübüsler yolcuyu indirmeye keyf atar
karýncalar gölgende dinlenmeye can katar
süzgün geçen güzeller tarardý saçlarýný
aynalý pencereler tutardý kanadýný..

aðaç her üç adýmda yeþil kollarýyla hür
su taþýyan kamyonlar hortumlarla su döker
bir sen içerdin sevda birde ben kuraklýkta
yüzüme inen gölge koymazdý karanlýkta...

vu..2010

Sosyal Medyada Paylaşın: