YOKSULLUK

Çocukluðum acýlarla geçti
Yere düþer dizlerim kanardý,
Acýmadý ki der ayaða kalkardým.
Okula yýrtýk pantolon,
Eski ayakkabý ile giderdim.
Teneffüs vakti masamda oturur.
Veya camdan dýþarý bakardým.

Beslenme çantam yoktu.
Hatýrlýyorum da siyah poþet.
Ýçinde yarým ekmek,
Ýçinde beyaz peynir olurdu.
Simit tost almaya param yoktu.
Arkadaþlarým en iyi þeyler yerdi.
Ben yine mutluydum.

Bir kalemi silgiyi bir yýl kullanýrdým.
Arkadaþlarýmýn kokulu,
Silgileri,rengarenk kalemleri vardý.
Yaðmur yaðar dý servisle giderler di.
Ben binalara sýðýnarak,
Yaðmurdan kaçardým ama nafile,
Yine sýrýlsýklam olurdu ayaklarým.

Þimdi büyüdüm arkamý dönüp,
Geçmiþ tüm yýllarýma,
Okul zamanlarýma bakýyorum da.
Ben çocukluðumu emeðimle,
Hak ederek yaþamýþým.
Zorluðu varlýðý yokluðu öðrendim.
Ve en önemlisi de,
O saf tertemiz çocuk.
Þuan kalem tutan elleri,
Hayatý yazmayý baþarmýþ....

Erhan Çuhadar/Sabýr Gemisi Mýsralarý
Sosyal Medyada Paylaşın: