Varlık Hiçten Sayıldı
Þu koskoca dünyada, kahýrla yaþýyorken,
Gönülden korlandýkça, varlýk hiçten sayýldý,
Ýki büklüm belimle, yükünü taþýyorken,
Ýçerim erlendikçe, varlýk hiçten sayýldý.
Alnýmýn yazgýsýna, boynum kýldan inceyken,
Yapayalnýz yaþamak, ezelimden önceyken,
Artý ve eksilerim anlaþýlmaz tümceyken,
Zihinde sýrlandýkça, varlýk hiçten sayýldý.
Bin parçaya bölünen kalbim ise derinde,
Nefesimi kestikçe, rahat durmaz yerinde,
Ilýk rüzgar eserken, kalamazdým serinde,
Baðrýmda narlandýkça, varlýk hiçten sayýldý.
Hiç mi hakkým deðildi ? Süremedim sefayý,
Kara bahtlý kaderim layýk gördü cefayý,
Buz tutturdu yüreðe, göstermedi vefayý,
Daðlarým karlandýkça, varlýk hiçten sayýldý.
Demlenmiþ duygularým, dört bir yana yayýldý,
Toplayýp derledikçe, etrafýna daðýldý,
Soðuk terler içinde, iliðimden saðýldý,
Yüreðim darlandýkça, varlýk hiçten sayýldý.
Nesrin Önem
27 06 2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.