GÜZELDEN GELEN GÜZEL
Gerisi teferruat senin elin deðdi ya
Okun baðrýmý delsin, güzelden gelen güzel.
Kaderimiz böyleymiþ ikinci hazan vakti
Sînemde açan gülsün, güzelden gelen güzel.
Benim elimde deðil gönlümde açtý lâle
O yârden baþkasýný hiç mümkün almam kâle
Aðyâr ne derse desin bende ki mecnûn hâle
Ýsterse eller gülsün, güzelden gelen güzel.
Artýk gözüm kalmadý ne arýda, sarýda
Bu sevgimiz kalmasýn hiçbir zaman yarýda
Baþým, gözüm üstüne nârý da hoþ nûru da
Yeter ki ondan gelsin, güzelden gelen güzel.
Aþk kazaný öyle ki köpürse de taþmaz o
Düz yolda þaþýrsa da aþk yolunda þaþmaz o
Dünden beri bu böyle baþka yolda koþmaz o
Herkesler deli bilsin, güzelden gelen güzel.
Bizlerin bu hâline bilmeyenler gülecek
Mal, mülk bölünür amma, var mý aþký bölecek?
Kaçýþ mý var ecelden herkes bir gün ölecek?
KARA’m bu yolda ölsün, güzelden gelen güzel...
27/06/’16
Hanifi KARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.