Bir yanýmýz yüzümüzde uzayan hüzün
bir yanýmýz kalbimizde çýnlayan yalnýzlýk
adým adým ateþlere basýyoruz
Umarsýz mýrýldayan nehirler ki
çýðlýklarýný yüreðine gömdüðü
sessiz ve derin bir ah gibi
çekip gider içimizden her sabah
uzak yalnýzlýk limanlarýna
Rüzgarýn dallara hicran dokuduðu
dokudukça içimize dokunduðu
kopuk bir keman telinde
inleyip durur ömrümüz
Maviler mi küskün, güneþ mi yaralý?
kimbilir daha kaç uzun gece
yakýnmasýz akýp gider Ren
ve daha kaç uzun gecenin
hüznünü kanatýr hayatýmýz
boyutsuz bir tünelin gelgitinde
Yüreðimizde büyüyen derin bir uçurumun
ve yýllanmýþ bir þarabýn esrikliðiyle
sonbaharýn soluk yanaklarýna
þarkýlarýný üflerken rüzgar
Kýrýk bir aðaç dalýnda
sýzlayýp durur ömrümüz