Hayýr aðlamadým !...
dolunay ýþýðý gözlerimdeki kýzýllýk.
ve yýldýz tozu serpilmiþ,
yakamozlar yanaðýmdan süzülen...
Bozma büyüsünü kahrýmýn...
telaþa mahal verip,
teyakkuza yeltenmesin,
kutsanmýþ sandýðým dudaklarýn...
Benim,
Ýki çatý arasý kadar sýnýrlý gök yüzüm...
inzivasýný yaþadýkça gecenin,
rezil rüsva küfürler asýyor,
piþmanlýðýmýn günahýný yontuyorum,
ustura keskinliðinde...
Cevabýný bildiðin sorular sorma bana...
öldürdüðüm adamlarýn
boyunlarýna kokumu býrakýp,
göðüslerine ismini kazýdým.
ve, sabýrla bekledim salâ vaktini.
hadi !
þimdi gel defnet bütün senleri...
Seneye bu zamanlar unutmuþ olurum...
hatta sadece
bir ölünün hatýrlandýðý kadar hatýrlarým seni.
ýslak mezar kokusunda büyümüþ kara dikene,
iliklerim yazdýðýn dizeleri...
Yüzünü dökme, yýldýzsýz gökyüzü misali...
aþkýn karartma gecesi yazýlmýþ
tek þiirlik ihtilal bu.
Dilek USTA