boþ tren vagonlarýnda asýlý küflü hikayelere benziyorum unutulmuþ bir çanta, içi dolu sýkýntý köþede isyankâr oturuyorum
ölüm sessizliðinde can veriyor kalabalýklarým son sözü bir istasyon fýsýltýsý gökyüzünde çalýyor ömrümün can çekiþen þarkýsý son durakta son dansým ve bedenimden uçuþan yýllarým..
✒T.Y.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Apsara Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.