Bir mum oldu, eriyip aktý içimin ateþinden, yaktý ne varsa kof benliðe dair söz bitti ve tükendi þair vehminde, ki nefse tutsaktý saf aþký buluncaya kadar gönlümde kaç yalancý bahar
Haz uçucu, sinek av-akýl der aðýma hele bir takýl nicesine tuzak aç kibir ölüyü bekler gibi kabir bekler düþsün periþan, sakil ömrün kapanýna canavar ruh pençesinde her günahkâr
II-BEKLENMEDÝK DAVET
Kapýn çalýnýr bir gün; Açarsýn, karþýnda ölüm!.. Ýnsan kýlýðýnda cani, Kalp krizi gibi malum...
Ne sýra, düzen, iþaret... Rastgele, tesadüf zannet! Çok önceden belliydi, Beklenmedik bu davet!..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahman Günay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.