Dün sokaðýn köþesinde
genç bir kadýn duruyordu
þýmarýk tavýrlarý birazda küstah
savurdu düz saçlarýný geriye atarak
hayat mý onda idi yoksa o’muydu hayat
durmaya niyeti yoktu telaþlý
çarptý göðsüme sendeledim bir anda
bende zaten kafa dumanlý
saçlarý kara kirpikleri alabildiðine mavi
bir koku esip gitti burnumun direðinden
güzeldi..
Bilmiyorum nerden gelip nereye gittiðini
baktým arkasýndan
oda heba mý edecekti yýllarý
silkindim kara düþünceden
razý deðildim
Dündü
yýllardýr böyle derin uykuya dalmamýþtým
oysa günlerdir yataðým dikenli sarnýçtý.
yirmili yaþlarým da vardým hayata
ellisinde yandým boþa geçen yýllara
iniyordum beþinci kattan sýfýra
vakit ilerliyor ömrün basamaklarýnda
her þey umrumda!
Bu gün yine gördüm kara saçlýyý
tanýdýk bir yüz gibi gülümsüyordu
kederli bir bakýþ fýrlattým dünden
ellerimi tutup “özür dilerim ”diyordu
gülümsedim bir anda
o gençlik kokusu bir alaz olup öptü yüzümden
ah ki…!
yudum yudum güzelliði düne göre solmuþtu.
Sonrasýnda karþýlaþýrým her seferinde diye çýktým sokaða
göremedim!...
22.06.2016 13.00
Jale KESKÝN /Ýskenderun
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.