Ve
Bayramın Ne Suçu Var?
Yenisi de güzeldir, en az eskisi kadar,
Tadýmýz tuzumuz yok, bayramýn ne suçu var...
Eden biziz dünyayý, kendi kendimize dar,
Ýnsanca özümüz yok, bayramýn ne suçu var…
Bize haz getirmeyi, kendine görev bilir,
Her seferinde hatta on gün önceden gelir…
Hâlimizi görür de, boynunu büker kalýr,
Bayramda gözümüz yok, bayramýn ne suçu var…
Geçici heveslerdir, yýllarýmýzý yoran,
Bin bir hüzün telaþla, gönül daðî kar boran...
Senede bir kez bile, bizi arayýp soran,
Oðlumuz kýzýmýz yok, bayramýn ne suçu var…
Çok oldu unutalý, hoþgörüyü saygýyý,
Menfaate kaydýrdýk, endiþeyi kaygýyý…
Ýhtirasla kirlettik, nice masum duyguyu,
Saðduyu közümüz yok, bayramýn ne suçu var…
Manada geri düþtük, maddedeyse ileri,
Masallara hapsettik, asklarý sevgileri...
Yalnýz radyolar çalar, Sevdalý türküleri,
Sazýmýz sözümüz yok, bayramýn ne suçu var…
Bizim testi dolarsa, dünya isimiz týkýr,
Bir kenarda kendince, inlesin dursun fakir…
Terk edeli çok oldu, lisanýmýzý þükür,
Çoðumuz azýmýz yok, bayramýn ne suçu var…
Bizden baþka kim var ki, dünyayý zindan eden,
Altýn libas giyinip, bir kuru bezle giden…
Kimsesiz gönüllerde, bunca karanlýk neden,
Gün gibi yüzümüz yok, bayramýn ne suçu var...
Nefsimiz emrederse, bir kili kýrk yararýz,
Ýlâhi emirleri, bin bir özre sararýz…
Mutluluðu huzuru, yanlýþ yerde ararýz,
Mevla’ya izimiz yok, bayramýn ne suçu var…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.