SEVMEK İNSANA MAHSUS, SEVİLMEK DE…

Ne gelirsin yanýma, ne de çaðýrýyorsun
Bu tutumla hayatýn tadý tuzu kaçacak
“Ben bir halden bilmezim”, diye baðýrýyorsun
Gönül bir kuþ tuttuðun, ellerinden uçacak


Bir varsýn çokça yoksun, nesin, kimsin, nerdesin
Aramaktan yoruldu, fikrim, gönül gözüm de
Adýn, ruhun, cisminle, benden uzak yerdesin
Bulamadým bu hale, geçer çare, çözüm de


Ellerimden tutacak, gibi uzanýyorsun
Sonra terk ediyorsun, sonu gelmez boþluða
Acaba bu tavýrdan, neler kazanýyorsun
Unutma ki bu haller, sebeptir nahoþluða


Candan sevsem de seni, ne yazýk ki hüzünle
“Seviyorum” demene, inancýmý yitirdim
Güven yaratmýyorsun, dilin, fikrin, gözünle
Artýk umut etmeyi, düþüncemde bitirdim


Ýstersen git uzaða, hem de yýllar öteye
Böylece daha mutlu, olacaksan, hiç durma
Sevdalarda yer olmaz bunca vahim hataya
Ne sen eziyete gir, ne de gönlümü yorma


Sýmsýcak bir bakýþla biz aþina olmuþtuk
Demiþtim ki “iþte bu, aradýðým ruh eþim”
Mutluluk özleminde, coþku ile dolmuþtuk
“Bunca seneden sonra ilk kez rast gitti iþim”


Önyargýlardan uzak sevmiþtim seni, lakin
Bilmedin ki ey güzel, bu duygu sana mahsus
Acaba çok mu safým, diye düþündüm, sakin
Anladým ki bu haller, insan olana mahsus



10.06.2016




Sosyal Medyada Paylaşın: