VAZGEÇMEM SENDEN (2)
Çiçeðe ermeden kýrýlsa dalým
Daðlarýn ardýna çevrilse yolum
Yansam ateþinde kalmasa külüm
Sen canýma “can”sýn, vazgeçmem senden
Ben bir pervaneyim çevrende, çarkta
Dönüp duruyorum ateþten arkta
Savrulup kalsam da, cenupta, þarkta
Damarýmda “kan”sýn, vazgeçmem senden
Uykular bölünse bitmese gece
Derdimi dökmeye yetmese hece
Virane hanemde tütmese baca
Gönlümdeki “han”sýn, vazgeçmem senden
Baðrýma dertleri basýp da taþtan
Biçare aklýmý zay etsem baþtan
Ömrümce kesilsem ekmekten aþtan
Emsalsiz bir “an”sýn, vazgeçmem senden
Bitmeyen hüzünler yol’daþým olsa
Kahýrda feryatlar dil’daþým olsa
Fukara hayatlar hal’daþým olsa
Solumdaki “yan”sýn, vazgeçmem senden
Tükettiðim yollar sana gelmese
Yarýna çýkmaya umut kalmasa
Tabipler derdime derman bulmasa
Varlýðýma “þan”sýn, vazgeçmem senden
Talih böyle yazmýþ alnýma ezel
Tomurcuk yerine nasipmiþ gazel
Deðiþmedi bende makamýn, güzel
Ufkumdaki “tan”sýn, vazgeçmem senden
17.06.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.