Sokmuþum kuma baþýmý. Uðraþýyorum, uðraþýyorum, çýkaramýyorum. Meðer kader örmüþ aðýmý. Kendimi aðýn içindeki balýk gibi hissediyor, çýrpýnýyorum. Oysa! Faydasý olmuyor, çýrpýnmanýn. Faydasý yokmuþ, kadere karþý koymanýn. Silinmez yazý ile yazýlmýþlar kaderimi. Uðraþsam’ da, Silemiyor, deðiþtiremiyorum.
Boðuluyorum, yalnýzlýðýmýn içinde. Kulaklarým, çýnlamakta, etrafýn sessizliðinden. Bir tek kedim var yoldaþým Dolaþan. Arada bir, benimle oynarken sevdiðim evimde. O da olmasa! Boðulacaðým, sessizliðin içinde.
Kendimi kurban etmiþim kader yoluna Bilmeden ben. Düþünmedim bu günleri, Düþünememiþim. Neler geldi neler, bilseniz bu yüzden baþýma Deðer’ miydi? Deðer miydi, þu yaþantým, bir gün bitecek, bir sevda uðruna.
Þimdi ben. Kendimi unutur oldum, evimin göründüðü yollarda Merdivenler birbirine karýþýr oldu Yorgun ayaklarýmda. Kader deðiþse ne olur, deðiþmese ne olur bu saatten sonra Varsýn dursun baþým, soktuðum kumda.
18 Haziran 16 Ahmet Yüksel Þanlý er Antalya.
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.