Cahildim þu yaþýmda ne hayale kapýldým, Nice dostuluðu bir iki haine kanýp yýktým, Evladý görüp beni sevenleri ezip geçtim, Vah bana, vah ki kendi kendimi yaktým!
Ne acýymýþ yüzüme güleni dost bildim, Kader ortaðýmý pervasýzca dinlemedim, Nice zamanlarýmý çakallar ile harcadým! Vah bana, vah ki dost kýymeti bilemedim.
Emek, ey emek sen ne vefalýymýþsýn! Deðer verenleri yolda býrakmamýþsýn, Oyunlarýnýn birinde uyarýp yýksan da, Sana kýymet verene elbet yakýþýrsýn.
Yaþým kemalde, görürmüyüm aklý selimi. Sözünde er olanlara sildim adavet’imi. Ahrarý bilirim bundan böyle öyle alemi, Varýn gidin, ben terk eyledim bâgî’leri!
Sosyal Medyada Paylaşın:
MUSTAFA KOÇYİĞİT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.