Hüzzamýn hazin yeli, esince gam telinde
Tiz perdede aðlayan, dertli bir saz gibisin.
Hasretlik þiirleri, dolanýrken dilinde
Gönülleri aðlatan, þarkýda söz gibisin.
Kederler damlayýnca, bulutlanan gözünde
Kim bilir ne gizler var, o okyanus özünde
Nede güzel gülersin, gül açýnca yüzünde
Kederlerin sonunda, ruhumda haz gibisin.
Baharýn hayaliyle, sabrederken hep kýþýn
Daðdan esen yel gibi, serinletti bakýþýn
Deli poyraz olursun, çatýlýnca o kaþýn
Yapraklarý erkenden, solan bir güz gibisin.
Dilinden düþen sözler, lirik beste naðmesi
O hüzünlü hallerin, gülün boyun eðmesi
Çakan þimþek misali, gözün kalbe deðmesi
Sevdanýn alevinde, sinede köz gibisin.
Bozbulanýk sel gibi, çaðlayarak akarken
Bir dünya görüyorum gözlerine bakarken
Sevginin mecrasýna, bir meþale yakarken
Dondurucu soðukta, sýcacýk yaz gibisin.
Ahmet MORAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.