Cana can vermiþti dost ellerimiz
Keþke havalanýp göðe uçaydýk.
Her mevsim açardý can güllerimiz
Yârin geçeceði yola saçaydýk.
Serinlemek için nehre dalarken
Derdi, kederleri yele salarken
Komþu bahçesinden erik çalarken
Ayrý ayrý yoldan eve kaçaydýk.
Senin için vardý gönlümün köþkü
Bilirdin yüceydi sinemde aþký
Çok özledim þimdi muhabbet, meþki
Huzurun baðrýna konup göçeydik.
Hüzün sarar akla gelince dünler
Keþke geri gelse o güzel günler
Dün gibi olsaydý keþke bugünler
Gelecek yýllara çýðýr açaydýk.
Sen, ben, o, biz olduk toyda düðünde
Bölüþtük lokmayý canda öðünde
Huzuru saðarken arþýn göðünde
Dost için her zaman serden geçeydik.
Ben sana dað gibi, arkadaþ derken!
Memleket aþkýyla yürüdün erken
Ýçim sýzlamýþtý veda ederken
Son demde seninle bir çay içeydik.
Ahmet MORAN
Þiirimi günün þiiri olarak seçerek beni onurlandýran Edebiyat defteri seçki kuruluna ve okuyup yorumlayan tüm þiir dostlarýna sevgi, saygý, selamlarýmý sunuyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.