Anladým ki!...
bir yerde hayata tutunmaya,
diðer yanda hayattan koparmaya yeminli,
ön yargýsýzlýðýn,
ve dahi
arayýþýn zaferiydi aþk...
Öyle sevdim bende seni...
Ýnsan dolu bir yalnýzlýk sonrasý,
yorgun saatlerin,
kendine yolcu tek seyyahýydý kimsesizliðim...
tutmasaydýn ellerimi
silmeseydin üzerime sinmiþ tek baþýnalýðýn pasýný,
alýþýrdým belki omzuma týrmanan karanlýðýn
sinsi gölgesinde yürümeye...
Teþekkür ederim...
kendi sýnýfýmýn,sýnýfsýz boþluðunu sýyýrýp,
kýrýntýsýna þükrettiðim umut yelkenime
rüzgar olduðun,
unuttuðum aþký, yedi kat derinimden çekip çýkardýðýn,
Ve, en önemlisi beni kendin gibi sevdiðin için...
Yaslan þimdi...
can yakan geçmiþi saðaltýp,
dolu dizgin þaha kalkmýþ deli yüreðime.
güneþin yorulduðu yere,
güneþ olmaya gidelim el ele
Dilek USTA