Öldüler...
dahada ölecekler...
kar üstünde kýrmýzý ateþ,
yaz gününde borana yenik yürekler.
Büyüyor...
Kavganýn içinde bir çocuk...
çocuðun içinde bir kavga...
ellerinde kan,avuçlarýnda sýkýlý toprak,
öfke deminde ant içiyor karanlýk rengi gözlerini kýsarak.
Oysa,güneþ deðil,
mum gölgesi kadar yaþam,
siyahýn beyazla kenetli yumruðu,
ayný göðün altýnda,
dört mevsim yudumlamaktý umudu.
Tuzaklar...
ölüm vardiyasýný devralmýþ tuzaklar...
kafes ardý özgürlüðe,
içinin soðumuþluðuyla gülen pespaye satýcýlar.
Alkýþ tutun haydi !...
Basiretsiz,
neþter kesiði irin kokan ellerinizle...
çekinmeyin...
aðýz dolusu gülün...
her sokakta iz býrakan,
mermi mezarýna gömün kirli kahkahalarýnýzý.
Öldüler...
dahada ölecekler.
Dilek USTA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.