Yetmiş Sekiz Kuşağı…

.
Atmamak için yurdu ellerin insafýna,
Etmemek için Türkü onun, bunun uþaðý…
Adýna ülkü denen bir sevdanýn safýna,
Girdi “ya Allah” deyip yetmiþ sekiz kuþaðý…
.
Kýlavuz olacaktý çaðdaþ bilim ve sanat,
Türk’ün kutlu yüzünü görecekti kâinat…
Yazýk ki, meçhul güçler bu saf inanca inat,
Henüz daha gök iken kýrdý masum baþaðý…
.
O Eylül ile gelen, ne hazin bir fasýldý,
Ýdrakler þaþtý kaldý, kim sahte, kim asýldý…
Kimisinin üstüne idam mührü basýldý,
Vatan topraðý oldu yiðitlerin döþeði…
.
Gerçi ülke için gam Türk’e þerefti, þandý,
Lakin söze sýðmayan ýstýraplar yaþandý…
Kimi aç-susuz kaldý, kimi eþten boþandý,
Kimi oldu mafyanýn tehdit, þantaj fiþeði…
.
Günler tekrar yeþertti budanan bir hayali,
Ülkücülük külünden, doðdu anka misali…
Seferber etti Baþbuð iradeyi, mecali,
Yukarý döndü dava, giderken baþ aþaðý…
.
Baþbuð’un erken terki yürekleri daðladý,
Yalnýz dost-düþman deðil, gökler bile aðladý…
Sonra Türk’ün iktidar yollarýný baðladý,
Yalnýz ferdi hesaptan ibaret bir düþ aðý…
.
Hala dinç “o” kalplerde ülkücülük þuuru,
Ve iktidar özleyen Türk’e hizmet gururu…
Þimdi kesme zamaný “Devlet” denen þu uru,
Olmaya razý sonra, her can dava eþeði…
.
Veli BOSTANCI

Sosyal Medyada Paylaşın:

VeliBOSTANCI Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Kardeşim... Karadeniz Gibisin… Memleket Dediğin… Şelâle… Türkçe… Taksim… Arkadaş... Kahramanlar… Ne Zaman… Yandı Gönül…