soyunup kutsal sandýðým hezeyanýna, tutulmamalýyým baðrýmdaki aþüfte yalnýzlýða. çaðcýl rus ruletleri oynamamalýyým kadýnýmla. bin kere tetik düþürmeliydim yine de, içimdeki olasý zindaný kurtarmaya, aðlamam gerekir belki de, kündeye getirilmiþ bütün aþklarýma…
baðýþla beni, öyle bir tokat ki þimdi, yüzümün cenderesinde kirli þehir uðultularý; hep bir kuytuluk arayýþý var bakýþlarýmda kargacýk burgacýk da olsa!
ben bu mavilikler içinde kaç kýçý kýrýk su yuttum, en tuzlusundan ne denizler yakaladým, gecelerin katran koynundan. paslý demir yýðýnlarýnýn asbest soluklarý, okyanusumu aldý, tuzunu hançereme çaldý, kara boðazýma saplandý yutkunamadým...
avuçlarýmda devasa bir çavlan eriyor þimdi, az kaldý görüyorum ölümün usul usul geldiðini ikircikli beynimin þaþý dehlizlerinden;
babam; -beni bir þiire sakla!-
hidayet dal/Can Sokaðý Lambalarý
Sosyal Medyada Paylaşın:
hidayet dal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.