ELBET

Þakaðýndan bir damla ver, doyamam.
Haykýrýrým da korkuyorum duyulmazsa sesim.
Þimdilerde ayaklarým sana çekiyor.
Yüreðimse hep oralarda.

Gönlünden bir dal ver düþemem.
Aðlarýmda yoruldum silmekten.
Bak yine bir aný kayboldu son acýyla beraber.
Bizim hikayemiz ise , silinmiþ çoktan.

Bak bu cümlede bir damla gözyaþý var.
Bir parça emek.
Sanma ki hep böyle sürecek.
Elbet bu devran da birgün bitecek.
Sosyal Medyada Paylaşın:

İbrahim Ozan Vural Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

ŞİİR 9 (VAZGEÇTİM) TESBİH KAFİYEM DOLUNAY AŞKSIN SEN HAYAT YÜKÜ HAYALLERİM İSTANBUL AY IŞIĞIM CENNET GÜZELİM ŞARAP RENGİ