unutmadým
gülüþünde gizlenen çocukluðunu
rüzgarý uçurtma yapmýþtýk
mavinin doruðunda
sevgi acýyý terkederken
yüreðimdi düþen boþluða hýzla
ateþi denizin ortasýnda yaktýk
çapraz duruyordu kayalar
elini kolunu sallaya sallaya geldi fýrtýna
gökyüzünü kucaklayan kuþ
kara bir hançer oldu
her þeyin anlamýný yitirdiði noktada mýydýk
bir nefeslik yolculukta
ellerimde
iðreti dizlerini yakan
ateþin öfkesi kaldý
keskin bir býçak aðzý
giyotin gibi belleðimde
bendim kesilen söz çürüðünde
kýraðý sabahlar sessiz çýðlýklara gebe
yalýn gerçeðine dönüþtü herþey
o bitimsiz yalnýzlýkta
sýzým sýzým sýzlýyor öfke
NAÝL YAVUZ Ýzmir 2003
yeniden düzenleme
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.