ÖLÜME DOKUNMAK
ölüme dokunmak yineden,
ve her seferinde bir parça daha yüreðinden
býrakarak canýn yanýn da kabre büyümek....
ne acý þeymiþ anne,
bu kadar zalim olmamalý hayat.
kendi sonuna deðil de yitirdiklerine aðlamak,
göz yaþýný gösterememek, zehir gibi yüreðine
ciðerine, en derinine akýtmak....
teselli sözlerini ok gibi baðrýnda hissetmek...
böyle olmamalý anne,
yaþamak anlamýný yitirmemeli.
her kürek kara toprakla umutlarýný da gömmek,
hayallerinin uçuþmasý küreðin ucunda,
döndüðünde eve köye,
her þeyde yitirdiklerini görmek,
umutlarýný, heyecanlarýný, gülüþlerini, yürüyüþlerini
iç içe fakat onlarsýz olmak.....
böyle olmamalýydý annem,
ellerin arada bir de olsa saçlarýmda olmalýydý.
ölüme dokunmak yineden,
ve her seferinde bir parça daha yüreðinden
býrakarak canýn yanýn da kabre büyümek....
ne acý þeymiþ anne,
bu kadar zalim olmamalý hayat.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.