Nefesim Nefesine Müebbet

Rükuda kuru býraktýðým
kirpiklerimi sehiv secdesinde hatýrladýðým
Cehennem ateþinde
unutulmuþ bulmanýn azabý ile yýkýyordum
kalbimin kýrýk dökük rüyalarýni.

Ciðerlerime kadar uzatýlmýþ
kuru bir tabut misali
her gece yerimi yadýrgýyorum - ki
göðüs kafesinin sýcaklýðýndan
bu zil zurna sarhoþluðum.

Gözyaþýna o kadar çok
bavul sýðdýrmýþsýn ki,
her bir hatýra
hep ayný aynanýn koynunda
söylüyor acýnýn son türküsünü.

Sahi ömür dediðin ne ki;
acý ve gözyaþýna inat
iki yüreðin birbirleriyle
bir duâda
bir umutta
bir sevdada
sýmsýký sarýlabilmesidir.

Yüreðin öyle derin bir kuyu ki;
gözlerim gözlerine müebbet,
nefesin göðüs kafesime vurulmuþ
en sevdalý kelepçe.

Ismail Sarýgene

Sosyal Medyada Paylaşın: