Gül Ağladı Ben Ağladım
Hayat denen þu sahnede, bin bir oyun oynandýkça
Gün savuþtu gece döndü, kul aðladý ben aðladým.
Kara cadý kazanýnda, türlü dertler kaynadýkça
Sarýldýk birbirimize, sol aðladý ben aðladým.
Dost, akraba, bacý, gardaþ birbirini bilmez diye
Lale, sümbül, mor menekþe can toprakta kalmaz diye
Kara kuzu anasýnýn, memesini almaz diye
Naðmeler aðýda döndü, dil aðladý ben aðladým.
Leyla, Þirin, Nazlý, Aslý bin bedende bir ruh ile
Hasretinden küle dönmüþ, bin bir eda bin ah ile
Esen yellerin kibrinden, solup bir kez bin vah ile
Yeþil yaprak düþtü yere, dal aðladý ben aðladým.
Harap baðlarýn içinde, iki damla göz yaþýyla
Onmaz yaralara karýp, iki elde bir baþýyla
Kimsesizler sokaðýnda, bir avuç sedef düþüyle
Boyun eðip kaldý bülbül, gül aðladý ben aðladým.
Mavilerle, yeþillerin terk ettiði vakitlerde
Muþtularla, gülüþlerin, çark ettiði vakitlerde
Ýhanetin gamzeleri, gark ettiði vakitlerde
Söndü vuslatýn ateþi, kül aðladý ben aðladým.
Zifir karanlýðý yarýp ,ay geceye yandýðýnda
Göðüne küs yýldýzlarýn, ýþýðýyla döndüðünde
Uzak diyarlardan felek, yüreðime bandýðýnda
Sarýldým taþa topraða, yol aðladý ben aðladým.
Yüksel Beyocaktan (12.06.2016)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yüksel Beyocaktan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.