Bir sevdalýðým vardý, yüzüme bakýp da hiç konuþmazdý...
Ben tamirci çýraðýyken, o da okula giderdi. Ayný otobüse binmek için vargüçümü kullanýrdým her sabah, vallahi!
Hergün yeni bir þekle girer, ’belki dikkatini çeker’ diye, hazýrlardým saçlarýmý.
Beni hiç farketmez; ama ümidim de bitmez; ’bir daha ki sabaha’ derdim.
Böyle gelip geçti, çýraklýk ömrüm.
Yýllar sonra, bazen; ’iþ olsun’ diye, saçlarýmý, yine o zamanki gibi tararým. Yine ayný yolun otobüsüne biner, tam da onun oturduðu boþ koktuða yakýn, ayakta beklerim.
Tek farkým, baya dökülen saçlarým...
11.06.2016
MCÝO
Sosyal Medyada Paylaşın:
MCİO Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.