Sevmek ebedi, acı çekmek müebbet!

Sevgi erteleniyorsa bir yerde hata mý aramalý
Yoksa zamaný deðil dediðimiz þeyin zamaný
Ne zaman?
Üç beþ gün, üç beþ ay üç beþ yýl?
Ýnsan beyni öyle tuhaf ki caným
Zamansýz yaþamayý sever,
Zamansýz mutlu olmayý, hüzünlenmeyi
Ama
"Zamansýz bir bekleyiþ..."
Ýnsana verilecek en büyük ceza bu olsa gerek
Ýnsan ölümü de zamansýzdýr, yaþamasý da
Yine de Hayatýn meþgalesinde unutur bunu
Ya unutmasaydý nasýl mutlu olurdu...
Mutluluðu geç tek bir anýn bile farký olur muydu?
...
Zindandaki adam bile cezasýnýn biteceði bir zamanýn
Çetelesini tutuyor, her geçen gün için kendine mutluluk çýkarýyor...

Belli bir günün hesabý çabuk görülür, ya belirsiz olanýn?

Tüm ömrünü o belirsizlik yer bitirir,
Ýnsan beyni tuhaf iþte, zamaný eðip büküp üstüne çýkmak, onu mutlu ediyor
Ya cezasýz mahkumlar, onlarý ne mutlu etsin
Çetelesiz olanlar, okyanus dalgalarýna tutulanlar,
Hangi fýrtýnadan kurtulmaya çabalasýn, niye?

"""
Zamana sýkýþýp kalan hayat gam, keder dolsa da
Mutluluðun Çetelesini tutuyor mahkum ömrüm
Ne hoþ...
Belirsiz bir zamana sýkýþtý kaldý bir yaným
Cenneti de cehennemi de ayný zindan, ayný
Ne hoþ!

"""

Belirsizlik geçti içimden,
Ýçim kaldý son söylediðinden
"bir gün" vazgeçersem
Geçerim ilk ömrümden...

[ hüzünlü zamanlar: zindan yazýlarý }

Sosyal Medyada Paylaşın: