Dinmeyecek sızı yoktur, yeter ki vazgeçmeyi bil! fuzuliM
Dinmeyecek sızı yoktur, yeter ki vazgeçmeyi bil!
Gözlerin ayrýlmaya pek hevesli Solundan duyulan avazý umursamaz Gözlerin sevgilim, hani o ela gözler var ya Pek yaman, ayýrdý bizi, Kaldým iþte tek baþýma, Gün ortasý, çöllerinde sevdanýn Sensiz, sessiz, suskunum...
Ne zaman rüzgârýna kafa tutsam Gül kokularýndan mahrum kalýyorum Ne zaman sendeki hayalimi kýskansam Sensizliðin prangalarý boynuma asýlýyor Sende esaret olmak gönlümce olan’dý, sevginden’di Ne hoþtu bir bilsen! Þimdi ecnebi bir diyarda "sýðýntý" hayalimle mutlu ol sen
Ellerin sevgilim, minik ellerin, sýcak ellerin Çekip almýþtý yüreðimi kör kuyulardan Hani "Benim gibisin, Benimsin, eksiðimsin " demiþtin ya Yüreðin buluvermiþtim kendimi Þimdi ondan belki de bu canda "sürgün" bir ömür yaþýyor olmam!
Sevgilim, ey can verenim Gözleri ayrýlýklar ülkesi Elleri Gül destesi Vurgun yediðim, Sevdiðim
fuzuliM
Sosyal Medyada Paylaşın:
fuzuliM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.