kyra

hayatýma gün katamazdýn belki ama günüme hayat katmaktý nefesin kyra…





eksik düþler sahnesi
kamburu yýrtýlmýþ perdesiz bir oyun



kalem kara
alnýma çizgisiz kurþuni bir ufuk resmedilmekte



kaybolmuþ bir yoldum çalýntý zamanlarda
yelkensiz rüzgardým bulutsuz yaðmur olmadan önce



telaþlý bütün harflere yazýydým makyajý akmýþ tüm duvarlarda
enkazdým tek kiþilik bir senfoninin en karanlýk arka sokaklarýnda



oysa
bir çocuðun gözlerindeki nedensiz mutluluktum
þekerine horozdum kýsýk ve zamansýz tüm ötmelerde



renktim batan güne inat fýrçasý sürgün tuvallerde
ateþten söðüttüm suya yüzünü eðen yuvasýz dallarda



þimdi zaman
yokluðunun ertesi
gözlerime aðlatmayý öðrettiðim gece sessizliði


þimdi zaman
sensizliðin iz düþümü
ve tek gidiþlik bir bilete yaslanan koca bir ömür…


…


tek kiþilik te olsa aþktým be kyra
rengine kesik bir gülden sorgusuzca yüreðime sýçrayan kýrmýzý kadar…









ilhanaþýcýhaziranikibinonaltý






Sosyal Medyada Paylaşın: