Akşam Güneşi

Öyle hüzünlüydüm ki, günün son duraðýyla,
Yaklaþtýkça yanýna, battý akþam güneþi,
Kýzýllýða büründü buluttan duvaðýyla,
Sanki derin uykuya, yattý akþam güneþi.



Peþinden koþsam bile kulak vermez sözüme,
Sýðýnacak limandý, hal kalmamýþ özüme,
Derdimi dinle dedim, hiç bakmadý yüzüme,
Derinlere hüsraný, kattý akþam güneþi.



Demlenmiþ duygularým, o an öksüz kalmýþtý,
Gözlerim arkasýndan hayaline dalmýþtý,
Ýççekiþlerim ile, beni benden almýþtý,
Kalbe aðýr darbeyle, çattý akþam güneþi.



Nasýl da dertleþirdik tepenin yamacýnda,
Hiç sorunum kalmazdý, hüznümün amacýnda,
Odaklanýp dururdum, etrafýn açýsýnda,
Ýletiþim kurduðum, hattý akþam güneþi.



Yapayalnýz kaldýkça, giderdim hep yanýna,
Vakti çabuk dolardý, alýþýrken þanýna,
Gözlerim kamaþýrdý, rengarenkken anýna,
Karanlýða gömülüp, aktý akþam güneþi.




Nesrin Önem
06 06 2016





Sosyal Medyada Paylaşın: