Hiç bir düþ’ün suçu yok.
Dua ettim hep yaðsýn diye,
gözlerin düþlerime...
Þimdi,
kör sabahlarda,yoksun yanlarýmla adýmlarken hayatý;
Ýnsanlar, evler , otobüs duraklarý hatta kaldýrýmlar bile geliyor üstüme üstüme...
Kediler beþlik simit gibi kurulmuþ motor kaputu’nun sýcaðý na
Sanki nispet edermiþ gibi bakýyorlar yüzüme..
Sen ki,
soðuk havalar da bile
kýsa kol angoraný geçirip sýrtýna ,atardýn kendini sokaklara..
Ben, sýðýnýp boynunun kuytu sýcaðýna,koynum da kaybolmaný severdim..
Zaten sana sarýlmak,
Dünyanýn ipini çekmek için,
yeterli bir sebepti hep...
Yaðmurun da suçu yoktu aslýn da ...
Öyle güzel bakýyordun ki,
düþerken kirpiklerin den
güzelim damlalar;sanki üzerime yaðýyordu gözlerin...
Titrek bir bekleyiþ þimdiler de aþk...
Hava soðuk..
Ben, bir baþýmayým,oturduðumuz kýrmýzý bank’ýn tepesine tünemiþ...
Ne gel diyesim var,ne de kal...
Ki zaten gelsen en çok da gözlerin beni yaralar...
Þimdi sen elin de kahven,oturup usulca cam kenarý berjer’e ,camýn buðusuna adýný karalarken;
Belki bi fotoðraf karesi aklýnýn ücra köþelerin de baþýboþ dolaþmakta...
Sen herkes gibi olmadýn..
Kýldan ince hesaplar yapmadan yaþardýn hayatý..
Milimetrik hesaplarý varmýþ ask’ý yaþadýðýný sanan insanlarýn...
Yarým kalmýþ seviþmeleri,su dan bahaneleri..
Yaðmurdan da korkarlar,bilmiyorlar saçak altlarýna sýðýnmayý kumrular gibi...
Þimdiler de ben..
Seni,
Her yaðan yaðmurun ardýnda.
Her sabahýn ayaza çalan soðun da..
Her akþamýn alaca karanlýðýn da bekliyorum... Gelsen,yüzüme baksan..
En çok da gözlerin yaralar beni biliyorum...
"uçurum"
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.