Çığlık tütüyor bacamdan

Evim, dünyadaki tüm sessizlikleri dolduruyor içine.
Birikmiþ suskunluklarý yakýyorum, duman duman çýðlýk tütüyor bacamdan.
Kimsesizliðim merdivenlerden hiç kimsesizliðime iniyor.
Kapýmý yumrukluyor öfkem, yalnýzlýðým açýyor.
Bütün duygularým ayakta.
Merhametim yatýþtýrýyor, aklým trafik polisi gibi yön gösteriyor
ve organize olmuþ kaosumu olgunluðum aðýrlýyor..

Gece kepenklerini indirine kadar sürüyor mesai.

Yorgunluðumun yorgunluðunu süzüyorum ruhumun süzgecinden.
Tozunu alýyorum kalbimin raflarýnýn, pas tutmuþ camlarýný siliyorum.
Beyin kývrýmlarým, kalp damarlarýmýn duvarlarýna çarpa çarpa geçtikçe içimin lambalarý bir bir yanýyor..
Yataðýma týrmanýyor yazýlmamýþ mýsralarým, üzerimde kara böcekler gibi geziniyorlar.
Geceye sarýyorum nefesimin rutubetini.

Toparlansam, þiir olacaðým, düþlerim tutacak kolumdan..
Bense huzurun elleri..

✒T.Y.
Sosyal Medyada Paylaşın: