biz, bizleþmediðimizde ruhumuz bedenimizden bir kaç karýþ ötede günahýmýza muhtaç kalýrdý
bilseydim bu þiire aðlayacaðýný alfabenin tüm kemiklerini kýrardým
bilirsin rüzgar da kuruyan bir ýslýðýn aðrýsý sarmýþ seslerimizi ruhum bedenimi terk ettiðinden beri gölgem büyük bir savaþýn içinde bu yüzden güz ortasýnda sana b’aþka ölüyorum
ey ölüm uzun saçlý gecenin üzerimde durduðu gibi iþtahlý duruyorsun ama ben burnuna hýzma takan bir kadýnýn gülüþünde doðdum ve benim ömrüm eteðinde sakladýðý üç kurþuna mahkum
göz altýna alan tonu belirsiz gülüþüne giydirildi benliðim varlýðým ilticadýr... Sosyal Medyada Paylaşın:
erhan güneş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.