uyku/sal
doðmadý hiç avuçlarým/
itaatsiz bir duâya
"hiç" "her" in kardeþiydi elbet,
coðrafyasýndan kovulmuþ bir bulut rengiyle göðüs kafesine sinmiþ...
antik bir þehri kokluyor zaman
bütün mevsimler daraðacýnda
ölü göz kapaklarý yaðýyor saçlarýma
omzumda emanet bir yara
hiçin gölgesinde palazlanan
iç/sel
toprak kokulu bir gece soluklarýmda
avuçlarým yangýn arefesi
gözlerini yalanlarýma sakladým
d/üþüyorum...
gün/âh
asýlsýz bir rüzgar gibi baþýboþ
ve sahipsiz bir köle gereksizliði boynumda.
satýrlarýma üþüþtü uykularýn
kalabalýklarým omuzlarýmda
dur/ma...
s/ayýklarken
kendisizlik ve yetimlik kendine.
zamirlerime yatýrdým kokunu
büyümeye isteksiz bir çocuk inadý beyhudeliði ya da,
istanbulda bu gün ölmüþ bir kadýn katafalký gibi þimdi þehir
soðuk,mermer yüzlü,
bahardan ince belli bir bardak çay quantumu,
fiziði mundar,
dudaktaki tadý mevsimin ilk eriði,
nidasý hoþ bir insan eriyiði,
gri bir turnusol aymazlýðý tabiatýn yüzünde,
asýk,asýrlýk...
unut/ma
biz birbirimizi asarken daraðaçlarýnda
sen susuz geçiyordun pýnarlarýmý,
susuz varýyordun tanrýya,
ben içinden geçiyordum, hayalinden.
koskoca bir okyanus döküyordum vahana...
ve orada bile kalamýyorduk,
sen kumdan kristale bir yol oluyordun,
ben camdan bir adam,
geçiyordum sýrad’ýndan...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.