Gün yüzü görmemiþ hayallere efsunlu bir uyanýþla çizik atmak gibi, ayazýnda þehirlerin öldüðü...
adam þaraplarýna küfür taþýdý babilin, itaatsiz bir þecaatle, yüz sürdü gri bir sokak dejavusuna, anonim sancýlar devþirdi sonra, dudaklarý, arsýz bir kýraðý telefi þimdi,
son/bahar bu ölü kelebekler dökülür saçlarýna, ikindiye devrilmiþ kerahat öncesi avuçlarý toprak kokar asýlsýz bir uyku arefesi þimdi zaman yorgungözlerkadarsessiz
geceye devirdi bakýþlarýný adam yanlýþ rüyalara vurulmuþ kirpiklerini sildi hoyratça kývrýmlý bir renk gölgeledi kanatlarýný þakaklarýnda ölü mevsimler, sakalýnda izmarit çýðlýklarý
arsýz bir yýkým musallat oldu adama konforlu yalanlara sarýlan kervanlar geçti çocukluðundan kýsýk sesli bir intihar tavaf ediyor þehri þimdi söylenecek ne varsa daraðacýnda
bir ölünün eli dile geldi,avucunu açtý,gökyüzü yeþilsiz bir son bahar oldu,olmasý gerektiði gibi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
karoc Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.