Olmadý küçüðüm, olmadý! Senin küçük ellerin, ben giderken, yakamdan tutup da ’dur’ diyemedi. Sevgim o kadar büyüktü ki, aklýn bile almadý, ve kalbin ona dar geldi...
Ben bir boyu küçüðü sevmiþtim; elleri küçük, gözleri de... Küçük bir evde kalýr, taþtan kaldýrýmlarda küçük adýmlarla sekerek yürürdü.
Çok sevmiþtik; ne de güzel sözler verdik.
Tutamadýn küçüðüm sözlerini tutamadýn! Dedim ya! Kalbin o kadar küçükmüþ ki, sevgimi ona sýðdýramadýn...
Yýllar sonra, bir günün akþamýnda, mahallenin tefecisiyle, bir çay bahçesinde gördüm seni. Parayý seçmiþsin belli ki. Karnýn da büyümüþ, pek de yakýþmýþ, seninkiyle tefecinin göbeði...
Zaten küçüktün, gözümde daha da küçüldün...
31.05.2016
BEN BÝLMEM
Sosyal Medyada Paylaşın:
BEN BİLMEM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.