OJE

Yanýmdan ayrýlýp,gittin birazcýk,
Ardýndan sesine koþtum sultaným.
Hatýrla çocuktun aha þuncacýk,
Yaralý dizini sardým sultaným.

Aðlayýp durdun gidene kadar,
Dizine elimi sürene kadar,
Sanýrsam bir dakka süresi kadar,
Mavi gözlerine daldým sultaným.

Çocuktum,utandým yüzüm kýzardý,
Telaþla gözlerim boþ’a bakýndý,
Yüreðim tüh deyip yine yakýndý,
Suskunluk dilime vurdu sultaným.

Aklýmda. Bilirim tam da yirmide,
Bahara aþk denen nevruz gününde,
Evinin orada,hemen önünde
Alnýna mührümü vurdum sultaným

Yaþ oldu yirmi beþ bir pazar günü,
Çözüldü vuslatta gurbet düðümü,
Kýnasý,niþaný ve de düðünü,
Sýr gibi aklýmda tuttum sultaným.

Sýðdaydým bir anda gürledim, coþtum,
Dere iken deryaya aþkla buluþtum,
Gün olup gecenin ardýndan koþtum,
Menzil-i vuslatým sendin sultaným.

Gün geldi sevdamýz bir meyve verdi,
Dertlerin üstüne huzuru serdi,
Bir gün ki sensizken asýr ederdi,
Saniye ayarýn þaþtý sultaným.

Evlat ki evlendi ayrýldý bizden,
Gurbet ki göründü ayak izinden,
Dereden,ýrmaktan ve de denizden,
Gözlerim tey beter doldu sultaným.

Bir anda ikimiz kaldýk baþbaþa,
Zaman ki bedeni attý ataþa,
Bacýya,emmiye ve de gardaþa,
Helal olsun deyip göçtük sultaným.

Gidenler onlardý bizler deðildik,
Sadece ölüme þahit edildik.
Her günün ardýndan iyce eðildik,
Bedenler rukûda kaldý sultaným.

Yaþ geldi yetmiþe, sonlar görüldü,
Maziye takvimler,günler gömüldü,
Bir nefes alýrken vücut yoruldu,
Yüreðim elimde attý sultaným.

Gözyaþý düþmesin yanaklarýna,
Yüreðim dayanmaz saðnaklarýna
Ojeyi sürerken týrnaklarýna.
Ellerim titredi kaydý sultaným

Baðýþla bu beni ve de suçumu,
Dikkat et üþütme ayak ucunu,
Rabbimden emanet çelik gücümü,
Dizinde ecele verdim sultaným.


Murat KARAKAN
Sosyal Medyada Paylaşın: